Tennis heeft een rijke Engelse traditie
Tennis heeft een rijke geschiedenis die diep verweven is met de Engelse cultuur, vooral binnen het onderwijsstelsel zoals kostscholen.
In de vorige eeuw werd tennis gezien als een sport die discipline en fysieke fitheid bevorderde, wat goed aansloot bij de waarden van Engelse kostscholen.
Jongens en meisjes gingen naar aparte kostscholen. Het was een tijd waarin juist ook voor ‘de betere meisjes’ billenkoek een normaal onderdeel was van de opvoeding en het onderwijs. Natuurlijk was er Victoriaanse preutsheid, maar juist niet op het moment dat het over straf ging. De beste manier om straf te geven was op de blote billen.
Hoewel tennis een lange tijd enigszins een elitair karakter heeft gehouden, werd het steeds meer een volkssport. Steeds meer gewone meisjes gingen het ook doen.
Tennis is een sport voor kostschoolmeisjes
Op de klassieke kostscholen voor meisjes van goede komaf was tennis een favoriete sport, naast hockey.
Het was een tijd waarin men vond het heel gezond en normaal vond dat meisjes van tijd tot tijd een stevig pak op hun billen kregen. Ze hadden tenslotte niet voor niets billen.
Vooral de sportleraar of -lerares gaf regelmatig billenkoek met de hand, rietje of pantoffel. Een ondeugende of kattige meisjes ging zonder pardon over de knie en kreeg meestal op haar blote billen.
Het hoorde allemaal bij het kostschoolleven.
Tennis was voor avontuurlijke meiden
Veel meisjes en vrouwen vinden en vonden het fijn als aantrekkelijke mannen leiderschap ten toon spreiden. Er werden meiden en vrouwen verliefd op hun tennisleraar.
Er gebeurde soms meer. Een affaire. Of werden meiden over de knie gelegd om op hun billen te krijgen.
Vaak ging daar veel uitdaging en provocatie aan vooraf en vonden de dames het niet zo erg dat het gebeurde. Integendeel.
Virginia Wade kreeg met een rijzweepje
Virginia Wade is geboren in 1945. Ze won meerdere Grand Slams.
Ze woonde van haar eerste tot haar vijftiende in Zuid Afrika, waar ze tennis leerde. Op school en thuis was billenkoek normaal.
Als haar vader ontevreden was over haar gedrag of over haar prestaties moest ze zich bij hem in zijn studeerkamer melden.
Ze kreeg dan een preek en werd op haar blote billen gestraft met een soort rijzweepje. Dat vertelt ze zelf in haar autobiografie.
Sue Barker kreeg regelmatig straf van haar coach
Sue Barker is een voormalig Engels tennisster.
Het hoogtepunt van haar carrière was in 1976 met het winnen van Roland Garros. In die periode werd ze gezien als één van de meest sterke vrouwen in het deelnemersveld.
Ze vertelde zelf dat ze regelmatig van haar tenniscoach op haar billen kreeg als ze slecht presteerde in trainingen of wedstrijden.
Volgens haar had ze daaraan haar succes te danken.
Chris Evert: "Billenkoek? Oh ja, heel vaak..."
Haar vader was professioneel tennisleraar en ook haar coach.
Haar vader was ook streng en autoritair. Voor allerlei redenen kregen Chris en haar zus thuis van haar vader een pak op hun blote billen.
Alle kinderen kregen van hem tennisles vanaf hun vijfde. Ook dat deed hij op een strenge manier en gebruikte daarbij ook billenkoek.
Chris Evert zou over haar vader dat je hem niet kon tegenspreken. Zo waren de ouders toen.
Discipline en tennis hoort bij elkaar
Discipline en doorzetten is cruciaal om in tennis succesvol te zijn.
Dat geldt voor vroeger en nu.
Het gaat bij training niet alleen om techniek, opbouw en conditie.
Ook de mentale kant is belangrijk. Rustig, gedreven en doelgericht blijven. Niet opgeven.
Tot slot de levensstijl. Goed slapen, niet drinken, gezond leven.
Bij dit alles helpt een pak op de billen enorm. Als stok achter de deur, als straf of als motivatie. Dat geldt ook voor vroeger en nu.
Er zijn drie andere pagina's over tennis
Tennis als sport voor kostschoolmeisjes
Juist voor 'de meisjes van betere komaf' was billenkoek een normaal onderdeel van de opvoeding en het onderricht.
Op de klassieke kostscholen voor meisjes van goede komaf was tennis een favoriete sport, naast hockey of lacrosse.
Dit waren ook de scholen waarvan destijds bekend was of later gebleken is dat lijfstraf op de billen veel werk toegepast.
Jongens en meisjes gingen apart naar school. Er was dus geen mogelijkheid dat een jongen zou zien dat een meisje op haar billen kreeg - wat overigens wel kon gebeuren op 'gewone' scholen in die tijd.
Het was een tijd waarin juist ook voor ‘de betere meisjes’ billenkoek een normaal onderdeel was van de opvoeding en het onderwijs.
Naast de directeur of de directrice en de ‘housemaster’, was de sportleraar of -lerares de aangewezen persoon om dit in de praktijk te brengen.
Natuurlijk was er Victoriaanse preutsheid, maar juist niet op het moment dat het over straf ging.
De beste manier om straf te geven was op de blote billen.
Ook op (kost-)scholen voor meisjes waren wel degelijk mannen werkzaam als docent, sportleraar en ook wel als directeur.
Men zag er geen enkel bezwaar in dat meisjes hun straf kregen van een mannelijk autoriteitsfiguur.
De algemene mening was ook dat een autoriteit zonder de mogelijkheid om straf te geven was als een soldaat zonder wapens. De meest voor de hand liggende straf was billenkoek, dus die moest ook door een man gegeven kunnen worden.
Er waren uiteraard ook wel mensen die vonden dat beter was dat een meisje van een vrouw op haar billen kreeg.
Anderen vonden het juist passend en goed voor de ontwikkeling van opgroeiende meiden dat er een vaderfiguur met autoriteit was die corrigerend kon optreden. Een bijkomend voordeel was dat een man beter in staat was om oudere meiden die ondeugend waren een solide pak billenkoek te geven dat effect sorteerde.
Naast klassieke billenkoek over de knie, werd op de Engelse kostscholen ook vaak een rietje of een pantoffel gebruikt om straf te geven.
Tennis voor gewone en gegoede meisjes
Uit herinneringen blijkt dat veel meiden door hun tenniscoach over de knie werden gelegd.
Hoewel tennis een lange tijd enigszins een elitair karakter heeft gehouden, werd het steeds meer een volkssport. Steeds meer gewone meisjes gingen het ook doen.
Het was niet direct goedkoop, dus betrof het vaak de betere middenklassen en daarboven.
Vroeger werd er heel anders dan nu gedacht over de rol van man en vrouw en het bijpassend gedrag.
Mannen werden geacht leiding te geven en meisjes en vrouwen werden geacht volgzaam te zijn.
Blijkbaar voelden veel meisjes zich ook comfortabel in een positie waarin anderen een duidelijk voorbeeld geven en leiderschap ten toon spreiden, zeker als dat gebeurd door aantrekkelijke mannen.
Het aantal meiden en vrouwen dat verliefd op de tennisleraar geworden is, is enorm.
Het ging soms ook wel verder dan dat. In een situatie waarin het de norm is dat meisjes en vrouwen luisteren en van hen verwacht wordt dat ze doen wat er gezegd is, is de stap niet zo ver om straf te geven als dat niet gebeurt.
Volgens verhalen, herinneringen en cartoons die uit die periode stammen kwam het regelmatig voor dat de meiden door hun tenniscoach over de knie werden gelegd en een pak slaag op hun onderbroek of op hun blote billen kregen.
Cartoons over dergelijke situaties verschenen ook in de ‘mainstream’ kranten van die tijd.
Men vond het eerder positief en leuk dan verwerpelijk.
In veel gevallen ging daar uitdagend gedrag en provocatie van de meiden en vrouwen aan vooraf. Kennelijk vonden de meiden het niet zo erg dat ze uiteindelijk op hun billen kregen. Integendeel. Waarschijnlijk waren ze daar wel naar op zoek.
Althea Gibson: een stevige meid met een problematische jeugd
Althea Gibson
Althea Gibson was de eerste zwarte tennisster die een grandslam toernooi won. Ze heeft daarmee ook alle mannelijke zwarte tennisspelers achter zich gelaten. Er is over Althea een biografie geschreven, die je hier kunt lezen.
Althea Gibson is geboren in 1927 in South Carolina, Amerika. Ze was al een stevige meid toen ze geboren werd en dat bleef ze ook.
Het waren zware tijden. Het waren de Crisisjaren en de Grote Depressie in Amerika.
Op een gegeven moment verhuisde de familie naar New York, in de hoop om daar een hoger inkomen te kunnen verwerven. Ze gingen bij een tante wonen in Harlem, Manhattan. Alcohol was in die tijd verboden, maar deze tante verkocht illegaal drank. Dat betekende ook veel dronken mensen in en rond het huis. Omdat deze omgeving omgeving niet goed was voor een opgroeiend meisje, werd ze naar een andere tante gestuurd en ging in Philadelphia wonen.
Anthea was inmiddels een eigenwijze meid geworden die vaak weigerde om te doen wat haar gezegd werd. Ze haalde veel kattenkwaad uit en vocht vaak met jongens. Omdat het niet goed ging bij deze tante, ging ze weer bij haar ouders wonen in New York.
In haar gedrag bleef Althea een probleem. Ze werd groot en sterk, sterker dan de andere kinderen. Als het om sport ging, was ze altijd de beste. Inmiddels spijbelde ze veel. Als haar vader dat ontdekte kreeg ze een hard pak op haar billen.
Daarna was Anthea weer rustiger, maar dat duurde maar een paar weken. Dan sloeg de onrust weer toe.
Ook kreeg ze op school wel eens in de klas een pak op haar billen, wat in die tijd helemaal niet ongebruikelijk was.
Het gedrag werd niet veel beter. De eerste reactie van haar vader was om strenger te zijn. Dat betekende vaker en harder straf op haar billen te geven. Uiteindelijk bleek dat toch niet goed te werken. Er was iets meer nodig.
Boksen, basketbal, tennis en billenkoek voor Althea Gibson
Althea Gibson met haar ouders.
De volgende aanpak was dat Althea bokslessen kreeg.
Het resultaat was in ieder geval dat ze goed voor zich op kon komen en respect kreeg van de straatbendes.
Gaandeweg ging ze meer andere sporten doen, zoals basketbal. Ze kon daarin goed haar energie kwijt. Bovendien werd ze al snel heel goed. Ze won daarmee al veel prijzen.
Ook toen ze ouder werd spijbelde ze soms nog steeds. Ze kreeg dan opnieuw van haar vader een stevig pak slaag. De billenkoek was een terugkerende factor in haar leven. Dat ging in ieder geval door zolang ze op de High School zat.
Dat waren ook de jaren dat ze met tennis begon.
Uiteindelijk won ze vijf grandslam titels in het enkelspel: Roland Garros (1956), Wimbledon (1957 en 1958) en de US Open (1957 en 1958). In het dubbelspel won ze zes titels.
Ze schreef ook een autobiografie (“I always wanted to be somebody”) en werd nog in actief in de muziek, als actrice en als beroepsgolfspeelster.
Ze overleed in 2003 op 76-jarige leeftijd.
Virginia Wade
Virginia Wade.
Virginia Wade is geboren in 1945 en won verschillende Grand Slams.
Ze won in 1977 Wimbledon, doordat ze in de finale de Nederlandse tennisster Betty Stöve versloeg.
Sinds 2006 is ze actief als commentator bij de wedstrijden tijdens Wimbledon.
Ze woonde van haar eerste tot haar vijftiende (van 1946 tot 1960) in Zuid Afrika, waar ze tennis leerde.
In die periode was caning de gebruikelijke manier om straf te krijgen. Dat betekende krom staan, rok omhoog en soms onderbroek naar beneden, en dan ‘six of the best‘ met een rotan rietje op de billen in ontvangst nemen.
Toen ze 15 was verhuisde het gezin naar Engeland. Virginia ging naar de Tunbridge Wells Girls’ Grammar School en de Talbot Heath School.
Op die scholen was het rietje ook in gebruik. Pas 10 jaar later zou dit afgeschaft worden.
In die periode speelde ze al volop tennis. In 1961 werd ze onderdeel van het Wimbledon County Girls’ Grammar School tennis team.
In haar autobiografie vertelt Virginia dat haar vader een militaire achtergrond had.
Zolang ze thuis woonde – dat was tot ze ruim 23 jaar was – kreeg ze van haar vader straf op haar billen. De aanleidingen waren uitlopend en konden met van alles te maken hebben. Ook met tennis.
Meestal werd daarbij een vast ritueel gevolgd. Virginia moest zich dan in de studeerkamer van haar vader melden. Na een indringend gesprek moest ze zich over het bureau buigen. Haar vader tilde haar rok omhoog en schoof haar onderbroek omlaag. Daarna gaf hij met een soort militair rijzweepje een vastgesteld aantal klappen. Dat waren er drie, zes of twaalf, afhankelijk van de ernst. Als dat voorbij was verliet haar vader de studeerkamer en had Virginia de gelegenheid om op adem te komen en haar kleren te fatsoeneren.
Dit heeft ze zelf in haar autobiografie verteld. Ze was daar niet veroordelend over. "Zo ging dat in die tijd".
Dat was ook in de tijd dat ze op hoog niveau aan tennis deed. Toen ze 23 was - en nog thuis woonde en op haar billen kreeg - won ze meerdere grandslamtitels, waaronder het US Open.
Sue Barker
Sue Barker.
Sue Barker (Paignton, Engeland, 19 april 1956) is een voormalig Engels tennisster. Barker tenniscarrière begon in 1973 met het winnen van haar eerste enkeltoernooi in Eastbourne.
Het hoogtepunt van haar carrière was in 1976 met het winnen van Roland Garros. Ze was toen 20 jaar.
In die periode werd ze gezien als één van de meest sterke vrouwen in het deelnemersveld en vooral haar forehand werd gevreesd.
Na haar actieve tenniscarrière is ze sportcommentator voor de BBC geworden.
Er werd in krantenartikelen geschreven dat zij regelmatig van haar tenniscoach op haar billen kreeg als ze slecht presteerde in trainingen of wedstrijden. Ze werkte al lang samen met haar coach. Volgens Sue had ze haar succes te danken aan haar coach en aan de manier waarop hij te werk te danken. Billenkoek zou daar een grote rol bij hebben gespeeld. Sue werd dan door haar coach op de klassieke manier over de knie gelegd en kreeg regelmatig een solide pak billenkoek. Hierbij zou onder meer gebruik zijn gemaakt van haar eigen haarborstel.
In die periode gaf dat weinig consternatie. Er waren in die periode wel meer tennisspeelsters die op hun billen kregen of waarvan het publiek vond dat dit vooral moest gebeuren.
Jaren erna, in de beginperiode van internet, was er een actieve discussiegroep over de vraag of het terecht was dat Sue Barker op haar billen kreeg.
De meningen liepen uiteen van ‘niet’, omdat ze te oud was en al op topniveau speelde, tot ‘wel’, omdat ze juist zo veel aan de billenkoek had gehad en daarom er vooral mee door moest gaan.
Bovendien was het een aantrekkelijke gedachte dat een mooie, succesvolle tennisspeelster heel regelmatig over de knie gaat om op haar billen te krijgen. En daar natuurlijk mee instemt, want anders zou dat zeker niet gebeuren. Dat allemaal op het moment dat ze grandslam titels wint.
Chris Evert kreeg vaak op haar billen
Chris Evert kreeg, net als haar zus, vaak op haar blote billen.
Chris Evert werd geboren in 1954 en is voormalig nummer 1 van de wereldranglijst.
Everts heeft het hoogste percentage winstpartijen in het gehele professionele tennis: 90% (1309 tegen 146).
Steve Finck noemt haar in zijn boek "The Greatest Tennis Matches of the Twentieth Century" de op twee na beste tennisster van de twintigste eeuw na Steffi Graf en Martina Navratilova.
Als er over één tennisspeelster van wereldformaat geen twijfel is dat ze vaak op haar billen heeft gekregen, is het wel Chris Evert.
Chris Evert heeft het zelf in meerdere interviews genoemd.
Het staat in een biografie over haar.
Ze heeft erover verteld in een autobiografie, dat ze samen met een auteur geschreven heeft.
Er zijn artikelen in de Engelse pers verschenen dat ze dringend een pak op haar billen nodig heeft.
Het is onduidelijk in hoeverre de billenkoek die Chris Evert kreeg te maken had met tennis. Het verhaal in de autobiografie wijkt dan af van eerdere interviews. Het lijkt erop dat de informatie in de autobiografie aangepast is en meer sociaal wenselijk is gemaakt.
Waarschijnlijk zal het zo zijn dat tijdens het vroegere deel van haar tenniscarrière, toen ze nog een teenager was, dat ze voor een brede reeks aan onderwerpen op haar billen heeft gekregen.
Daar zal een tennis-gerelateerd onderwerp ook wel eens bijgezeten hebben. Vooral omdat haar vader, zelf professioneel tenniscoach, ook haar coach was.
Naarmate ze meer op wereldniveau presteert en uiteindelijke ook beste van de wereld wordt, zal billenkoek vanwege haar prestaties bij het tennissen minder aanleiding zijn geweest voor billenkoek.
In een biografie over Chris Evert wordt vermeld dat haar vader, ook in zijn rol als haar tenniscoach, soms een “harde hand” toepaste op haar achterwerk.
Het Engelse publiek en de Engelse pers was bij tijden van mening Chris Evert beslist een pak op haar billen had verdiend.
Chris Evert's vader gaf vaak billenkoek
Vader Bill Smith met zijn dochters Jeanne en Chris Evert.
Evert kreeg vanaf haar vijfde jaar tennislessen van haar vader, Jimmy (of kortweg Bill) Evert, een professioneel tenniscoach, die zelf in 1947 de titel had gewonnen van de Canadian Championship.
Jimmy Evert stond bekend als een toegewijde en veeleisende coach. Hij legde de nadruk op techniek, discipline en focus.
Haar vader was ongetwijfeld iemand die het goed voor had met zijn twee dochters, Jeanne en Chris. Helemaal in de geest van de tijd was hij ook soms streng.
Bill Smith, haar vader, was ongetwijfeld iemand die het goed voor had met zijn twee dochters, Jeanne en Chris. Helemaal in de geest van de tijd was hij ook soms streng.
Als één van de meisjes – of beide meisjes – ondeugend of ongehoorzaam waren kregen ze straf. Ze gingen dan over de knie en kregen billenkoek op hun blote bips. Dat was in die tijd helemaal niet bijzonder.
Het was ook niet bijzonder dat een recalcitrante teenager op haar blote billen kreeg.
Dit alles in een tijd waarin van veel meer tennisspeelster bekend was dat ze soms billenkoek kregen. Het werd eerder als een voordeel en een positieve eigenschap gezien, dan iets dat verwerpelijk was.
Als een ouder of coach bij de opvoeding of bij de training billenkoek gebruikte, vond men dit overwegend positief. Het was een teken dat men durfde aan te pakken, hoge eisen stelde, niet onverschillig was. Uiteraard allemaal binnen de grenzen van de redelijkheid en niet te wreed, maar het was maar billenkoek. Voor een coach was het natuurlijk noodzakelijk dat er toestemming van de ouders was. Als een ouder zijn eigen kinderen coachte, was er natuurlijk helemaal geen probleem. Als ouder kende je je kinderen het beste. Als je dan van mening bent dat billenkoek geven het beste is, heb je uiteraard alle recht om dat te doen.
In de pers: Chris Evert needs a good spanking
Het vonnis voor Chris Evert: “Ze heeft een goed pak op haar billen nodig”.
In 1976 was er veel commotie in de Engelse pers omdat een aantal vrouwelijke tennissters protesteerden dat het prijzengeld op Wimbledon voor de vrouwen veel lager was dan voor de mannen. Zij wilden dat dit gelijk getrokken werd. Chris Evert had hier een belangrijke rol in.
In de Daily Mail verscheen een artikel waarin Christine Truman (een andere tennisster die onlangs gestopt was met tennis) geciteerd werd. Zij was van mening dat Chris Evert en iedere andere tennisser die meer geld wil een goed pak op haar billen verdient.
Ze schreef dit omdat iedereen wist dat Chris Evert vaak op haar billen had gekregen.
Ook jaren daarna werd daar nog over geschreven. In een Tennis Magazine van omstreeks 1980 wordt Chris gevraagd of ze op haar billen had gekregen, waarop ze antwoordde: “Oh ja, heel vaak”.
Chris Evert: Chrissie, my own story
Het boek “Chrissie, My Own Story”.
Ze trouwde in 1979 met de Britse tennisser John Lloyd en stond vanaf die tijd bekend als Chris Evert-Lloyd. Ze scheidden in 1987.
In het boek “Chrissie, by Chris Evert Lloyd” met auteur Neil Amdur staat op pagina 38 (hardcover edition):
“Nadat mijn zuster Jeanne en mijn broer John geboren waren, realiseerde mijn ouders zich dat het gezin het eerste huis ontgroeid was. In augustus 1961 verhuisde we naar een beschaafde groen en wit huis in Ranch stijl op 1628 Northeast Seventh Place. Daar wonen we nog steeds. Mijn vader was streng. We kregen op onze kop als de kamer rommelig was en een pak op onze billen als we vochten. Ik was heel netjes met mijn huiswerk, maar ik deelde de kamer met Jeanne en dat was een ramp. Zelfs een harde klap op onze bips hielp uitsluitend om de kamer maar een dag per keer netjes te houden.”
Op pagina 46 wordt de rol van haar vader als tennis coach besproken:
“Ik denk niet dat ik tegen een intensieve training en verwachtingen van een coach als Jean Hoxie had gekund, waardoor Peaches Bartkowicz getraind werd. Mijn vader was iemand die streng straf gaf, maar op een gevoelige liefderijke manier. Als hij ooit tegen me geschreeuwd had na een wedstrijd of mij op mijn billen had gegeven voor iets dat met tennis te maken had, was ik zeker in opstand gekomen.”
Dit wijkt af van eerdere interviews, waarbij ze vertelde dat haar vader behoorlijk strenge coach was. Het kwam ook wel voor dat ze van hem tijdens de training een pak op haar billen kreeg.
Chris Evert in de podcast 'Fantastic Tennis', 2022
Chris Evert en haar vader.
In 2022 werkt Chris Evert mee aan aflevering van de podcast 'Fantastic Tennis'. Ze vertelde ook over het opgroeien met een autoritaire vader, die ook haar coach was.
De bijdrage van haar vader aan haar verbazingwekkende tenniscarrière is enorm.
‘You couldn’t answer back to him’, je kon hem gewoon niet tegenspreken.
Ze vertelde:
“I didn’t have any choice. I had a pretty strict father. You couldn’t answer back to him. It was that generation of parents. So, my dad was a player himself. There were five kids in our family and he taught every single one of them, starting five years old”.
"Ik had geen keus. Ik had een behoorlijk strenge vader. Je kon hem niet tegenspreken. Zo was die generatie ouders. Mijn vader was dus zelf een speler. Er waren vijf kinderen in ons gezin en hij gaf ze allemaal les, vanaf dat ze vijf jaar oud waren".
Ze noemde het "the rough road to success", de ruwe weg naar succes. Ze was met haar beste vriendin bij het zwembad hamburgers aan het eten. Ze zei:
“All of a sudden, my dad starts picking me up at school and bring me to Holiday Park tennis courts and I was really mad but I suppressed it.” Evert jokingly told him that she was scared of getting spanked, so she complied."
“Plotseling haalde mijn vader me op van school en bracht me naar de tennisbanen van Holiday Park en ik was echt boos, maar ik onderdrukte het.” Evert vertelde hem gekscherend dat ze bang was om billenkoek te krijgen, dus gaf ze er gehoor aan."
De frequentie en de intensiteit waarmee Chris van haar vader op haar billen had gekregen, die eerder wel naar voren waren gekomen in allerlei berichten, werden in de podcast niet besproken.
Discipline en tennis gaan uitstekend samen
Tijdens tenniscoaching is discipline en doorzetten belangrijk en billenkoek helpt daarbij.
Discipline en doorzetten werd vroeger als cruciaal gezien om in tennis succesvol te zijn. Daarin is niets veranderd.
Daarom moet hierop tijdens de tenniscoaching ook alle nadruk gelegd worden.
Natuurlijk kunnen de meningen verschillen of bij het aanleren en vergroten van de discipline consequenties een rol moeten spelen.
De voorstanders hiervan zeggen dat, zeker bij bepaalde meiden en
vrouwen, het gebruik van een consequentie of een straf enorm helpt om
gedrag te veranderen.
De vervolgvraag is dan waaruit die consequenties zouden moeten bestaan. Het is dan een feit dat bij bepaalde meiden en vrouwen niets zo effectief is een pak op de billen.
Veel discussies op forums die gericht waren op tennis en coaching gingen over de vraag of discipline, en andere aspecten van gedrag een belangrijk onderdeel is van tennistraining.
De korte samenvatting was dat techniek en conditie weliswaar belangrijk was, maar de mentale kant en discipline minstens evenzeer.
Een goede coach moest daar dan ook veel nadruk op leggen. De impact daarvan gaat ook verder dan tennis alleen.
De belangrijke aspecten waar de tennis coaches het onderling over eens waren en die een coach dan aan een tennis speelster bij moest brengen zijn:
- leren hoe je een gestructureerde wedstrijd speelt met een begin, een midden en een eind
- het initiatief naar je toe trekken en daardoor scoren
- schuine ballen slaan en daardoor scoren
- consistent zijn zonder je creativiteit te verliezen
- niet met iedere slag willen winnen, maar opbouwen en kansen creëren om de tegenstander op het gekozen moment te raken
- geduldig te zijn en jezelf en je technieken in vorm te houden door regelmatige training
- helder en rustig te blijven met een volhardende houding, gericht op een specifiek doel dan aangepast kan worden als de omstandigheden dat noodzakelijk maken
- niet halsstarrig vasthouden aan een bepaalde tactiek maar tijdig een verliezen strategie laten varen om te winnen
- een professionele houding te hebben met regelmatig slapen en eten en zonder verstoringen van het slaappatroon
- veel feesten, roken, drinken en andere uitspattingen passen niet in het leven van iemand die sport belangrijk vindt
Een aantal zaken heeft duidelijk te maken met techniek. Hiervoor is veel oefenen en technische begeleiding nodig.
Andere zaken hebben te maken met de mentale houding, maar ook met gedrag. Hiervoor is het als coach noodzakelijk om veel te praten met de pupil.
In de discussies bleek dat het op de juiste manier stellen van grenzen werd en wordt gezien als een belangrijke competentie voor (tennis-)coaches. Het lastige is dat coaches vaak met lege handen staan om deze grenzen te handhaven.
Bij bepaalde meiden en vrouwen is en blijft billenkoek een uitstekende manier om gestelde en samen afgesproken grenzen te handhaven.
Naar de drie andere pagina's over tennis