Zwemmen vereist een gedisciplineerde aanpak
Strenge handhaving van regels bij het zwemmen was normaal. Bij overtreding kon fysieke straf volgen, zelfs op de blote billen, ongeacht geslacht of leeftijd.
Op sommige Amerikaanse high schools is dit nog steeds gebruikelijk, vaak met instemming van ouders en studenten.
Verplicht douchen en specifieke kledingregels, waarbij niet naleving leidt tot straf met een paddle. Ook stagiaires en leerkrachten in opleiding kregen zo straf.
Deze methoden, hoe pijnlijk ook, worden door sommigen gezien als effectief voor persoonlijke groei en teamcohesie.
Bij zwemmen komt veiligheid altijd eerst
Veiligheid is bij zwemmen belangrijk, dat is begrijpelijk. Zeker op High Schools die een eigen zwembad hadden.
Daarom is het ook niet zo vreemd dat badmeesters en -juffen streng zijn als regels op dat gebied overtreden worden.
Soms waren jongens of meisjes al in het water terwijl dit nog niet mocht. Vroeger was billenkoek op school een normale straf. Maar bij ongehoorzaamheid bij het zwemmen ging het op de blote billen.
Dat was dan een goed voorbeeld voor de anderen.
Heel veel regels bij het schoolzwemmen
In Amerika blijken veel herinneringen te bestaan aan strenge regels en nog strengere toepassing ervan.
Het gebruik van de douches was vaak verplicht. Als je die miste, was er groot gevaar dat je met een paddle op je blote billen kreeg.
Ook was het vaak niet verstandig om de laatste te zijn met aankleden. Treuzelaars kregen op een paar stevige klappen op hun billen om ze harder op te laten schieten.
Netjes de handdoeken opruimen!
Ook nu zijn er in het zuiden van Amerika High Schools waar lijfstraf heel normaal is. Op sommige High Schools krijg je op je billen als je je handdoek of je kleren niet netjes opruimt.
Ook als je in de examenklas zit of als je als stagiaire bent.
Als je betrapt wordt moet je het water uit en direct gaan douchen. Voordat je je aan mag kleden moet je in het kantoor krom staan. Je krijgt dan van de coach met de paddle hard op je blote billen.
Meestal was één sessie van vijf harde klappen voldoende om de regel weer onder de aandacht te brengen.
Gefeliciteerd! En een birthday spanking voor de jarige!
Er zijn zwemteams van Amerikaanse Universiteiten die elkaar bij de verjaardag niet alleen feliciteren, maar ook een birthday spanking geven.
De jarige krijgt dan van ieder teamlid een paar stevige petsen op de billen.
Uit verhalen en artikelen blijkt dat studenten dit leuk vinden.
Het leidt tot een hecht team. Het is een unieke ervaring.
Succes door een strenge aanpak met straf
Ook bij zwemmen zijn er soms coaches die erop staan dat straf op de billen een mogelijkheid is die ze kunnen gebruiken.
Aan een nieuw teamlid wordt uitgelegd wat de regels zijn. Ze krijgen dan te horen dat ze bij een overtreding of het tonen te weinig inzet altijd en direct een stevig pak op hun billen krijgen.
Uiteraard is er alle begrip als de zwemster dat niet wil. Ze kan dan bij deze coach geen teamlid worden.
Degenen die wel lid worden accepteren dat ze billenkoek krijgen als de coach daartoe beslist.
Op natte billen doet het wel extra zeer
Van meerdere zwemteams weten we dat de coach billenkoek gebruikte. Dat kwam vroeger wel eens in interviews naar voren.
De teamleden vonden dat niet zo'n probleem. Soms zijn pijnlijke billen niet zo erg als je daar genoeg voor terug krijgt en als je er door je eigen gedrag invloed op kunt uitoefenen.
In sommige interviews bekenden de meisjes dat billenkoek op natte billen wel extra pijn deed. Ze doen dan extra hun best om de billenkoek te vermijden.
Die extra inspanning is precies waar het om te doen is.
Teams die het zelf wel regelen
Er zijn ook teams die onderling afspreken dat teamleden die niet optimaal presteren op hun billen krijgen.
Een voorbeeld is het Australische zwemteam, waar de afspraak was dat zo'n teamlid dan bij het oudste teamlid over de knie moet om op haar blote billen te krijgen.
Australisch schoonspringen
Ook binnen het nationale Australische schoonspringteam was het een paar jaar geleden gebruikelijk dat de meiden elkaar met een pak op de blote billen motiveerden of corrigeerden.
Dit gaat dan over de periode 1996 tot 2006.
In die periode waren de sportprestaties uitstekend.
Zwemmen met discipline voor veiligheid en resultaat
Ook vroeger kwam veiligheid voor alles en dat werd streng gehandhaafd.
Veiligheid is bij zwemmen belangrijk, dat is begrijpelijk.
Daarom is het ook niet zo vreemd dat coaches streng zijn als regels op dat gebied overtreden worden.
Op een forum met herinneringen beschrijft een vrouw dat vroeger haar school een eigen zwembad had. Er was dan een regel dat je bij het zwemmen als je omgekleed was aan de rand van het water moest wachten totdat de zwemcoach gearriveerd was. Het was streng verboden om al in het water te komen voor zijn komst.
Op een keer ging dat een beetje mis. Sommige meisjes duwden anderen in het water met als gevolg dat er een zevental meiden al in het water waren toen de coach het zwembad binnenkwam.
Na een donderpreek over regels, het gevaar van verdrinken als je nog niet kon zwemmen, verantwoordelijk gedrag en dergelijke werden de zeven meiden stuk voor stuk naar het kantoortje meegenomen waar ze een stevig pak op de billen kregen met het badpak omhoog getrokken waardoor het feitelijk op de blote en natte billen gebeurde.
De meisjes moesten huilend en snotterend de rest van de les tegen de muur staan met hun rode billen naar het zwembad gericht terwijl de zwemles voor de rest van de groep verder ging.
Bij de zwemlessen van de jongens ging het precies op dezelfde manier.
Het meisje vertelde dat op haar school straf op de billen heel gewoon was. Als het om ernstige dingen ging, zoals veiligheid, ging het altijd op de blote billen. Het maakte niet uit of je een jongen of een meisje was. Het maakte ook niet uit hoe oud je was. Zolang je op school zat ging het op die manier.
Dit speelde zich afrond 1985. Dat betekent dat dit eerder nog veel gebruikelijker was.
Regels, veel regels bij het schoolzwemmen
Ook nu zijn er High Schools waar regels belangrijk zijn en straf op de billen de eerste manier om ze te handhaven.
In Amerika blijken veel herinneringen te bestaan aan strenge regels en nog strengere toepassing ervan.
Toch waren die regels, inclusief de daarbij behorende disciplinaire maatregelen, vastgesteld in overleg met de ouders. Zeker als er lijfstraffen mogelijk waren. Ieder jaar moeten ouders, en meestal ook de studenten, voor akkoord tekenen.
Bij High Schools met een eigen zwembad hebben zijn er meestal ook daar veel regels.
De zwembaden waren vaak uitgerust met voetbadjes en douches die zowel bij het naar binnen gaan als bij het naar buiten gaan gebruikt moesten. De douches waren altijd gemeenschappelijk.
Het gebruik van de douches en de voetbaden waren verplicht en soms
werd daar streng op gelet. Als je die ‘per ongeluk’ miste, was er groot gevaar dat je met een paddle op je billen kreeg.
Ook was het vaak niet zo verstandig om de laatste te zijn met aankleden.
Dit zijn met name herinneringen en anekdotes die lang geleden, rond 1950 en 1960, realiteit waren.
Maar het is absoluut niet alleen iets van het verleden. Ook nu zijn er High Schools waar regels belangrijk zijn en straf op de billen de eerste manier is om deze regels te handhaven.
Ook lerares-stagiares krijgen soms op hun blote billen
Ook docenten in opleiding die schoolregels overtreden krijgen in Amerika soms gewoon op hun blote billen.
Recent nog maakte een studente van een lerarenopleiding die stage liep op een grote High School in Arkansas dat billenkoek volstrekt gewoon is en dat je dit soms op je blote billen krijgt.
Het betrof een school waar lijfstraf niet alleen toegestaan was maar ook vaak gebruikt werd. Dat geld trouwens voor veel High Schools in Arkansas.
Het standpunt op deze High School was dat als je blijk gaf dat als je iets dat eenvoudig was vergat, een pak op de billen de beste manier was om ervoor te zorgen dat je het onthield. Jonge mensen leren het beste als ze het op hun billen voelen.
In dit geval ging het om een student aan een universiteit die bezig was met een opleiding tot lerares. Ze liep op dat moment stage op die High School. Hoewel ze officieel meerderjarig was, zag ze er jeugdig uit. Ze zag er precies zo uit als de meiden uit de examenklas.
De stagiaire maakte ’s ochtends gebruik van het schoolzwembad om een paar baantjes te trekken. Veel leden van sportteams deden dit ook in de ochtend.
Na het zwemmen werd er altijd gedoucht. Er waren alleen groepsdouches en ze had al een paar keer meegemaakt dat ze gelijktijdig douchte met enkele leerlingen die ze les gaf. Iemand die niet beter wist zou ook denken dat ze een leerling van de school was.
Er waren op deze High School strenge regels van kracht over het opruimen van kleding en het neerleggen van de handdoek. Het standpunt was dat iedereen werd geacht deze regels te kennen en er aan te houden.
Op een ochtend deed een zwemcoach een routinecontrole. Hij betrapte de stagiaire op het overtreden van meerdere regels en sprak haar daarop aan.
Het argument dat ze geen gewone student had geen effect. Het zorgde niet voor immuniteit voor straf. De coach besloot dat ze straf ging krijgen zoals iedere andere studente voor dezelfde overtreding gestraft werd. Er was geen enkele reden om een uitzondering te maken. De consequenties waren onafhankelijk van status. Anders zou het ook oneerlijk zijn naar de anderen.
Dat betekende dat ze uit het zwembad moest komen en direct moest gaan douchen. Na het douchen hoefde ze zich nog niet aan te kleden. Ze moest eerst naar het kantoortje komen, met haar handdoek om zich heen. Zonder treuzelen, zo werd ze gewaarschuwd.
In het kantoor aangekomen, moest ze de handdoek neerleggen en krom staan en met haar handen haar enkels beetpakken. Ze kreeg vervolgens op volle kracht vijf meppen met de paddle op haar blote natte billen. Dat was precies hetzelfde wat andere leerlingen ook gekregen zouden hebben.
Voor de stagiaire was het effect dat ze daarna nooit meer een kleedkamer-voorschrift overtrad.
Voor de coach was dit het zoveelste bewijs dat een pak op de billen bij meisjes uitstekend werkt. Je hoeft maar 1 keer een goed pak op de billen te geven en ze hebben het direct door.
Leren gaat kennelijk het beste als je het op je blote billen voelt.
Gefeliciteerd! En een birthday spanking als cadeautje.
Een birthday spanking maakte de sport juist waardevol.
In mei 1996 schrijft Patrick Klein een lyrisch artikel in de krant van de Universiteit van Arizona over het belang van sport in de studententijd.
“College athletics more than just games”. Het gaat om veel meer dan winnen en verliezen, inclusief alle emoties die daarbij horen.
Verliezen van een wedstrijd valt niet mee, maar het verliezen van een teamlid is veel ingrijpender. Gaat het dan om een spel, dat naar de achtergrond verschuift op het moment dat zich belangrijker zaken aandienen?
Voor Amerikaanse begrippen in ieder geval niet. Sport op een universiteit is een industrie die werk biedt aan duizenden mensen en voor velen een
belangrijke binnenkomer en deuropener, zoals met studiebeurzen.
Voor de schrijver van het artikel lag het grootste belang van sport in de kracht van de vriendschap die je er vindt. De interactie tussen teamleden. Hij geeft daarbij twee voorbeelden. Samen zingen in de dugout en de leden van het zwemteam die als ze jarig zijn met een kickboard (een soort drijfplank) op hun billen krijgen van hun teamgenoten.
Zijn conclusie is dat juist alles bij elkaar opgeteld sport zo waardevol maakt.
Onze conclusie is dat dit bewijst dat het in die wereld in ieder geval een algemeen en een gewaardeerd gebruik is om binnen universitaire zwemteams een aangepaste vorm van de birthday spanking toe te passen.
In veel gebieden in Amerika wordt een birthday spanking toegepast, waarbij de jarige (vaak binnen het gezin, de schoolklas en soms werk) binnen een jolige sfeer krom moet staan of over de knie wordt gelegd, en voor ieder jaar een klap op de billen krijgt plus enkele om verder te groeien, voor goede gezondheid, etc.
Binnen zo’n sportief universitair zwemteam gaat het niet om kinderen maar om stevige sportmannen en sportvrouwen die dan bij hun birthday spanking ook stevig op hun billen krijgen. Dat deed dan een paar dagen zeer, maar dat was toch geen enkel probleem.
Zwemcoaches die toestemming voor billenkoek verlangen
In sommige zwemteams accepteren meiden vrijwillig straf op hun billen van hun coach.
Ook bij zwemmen doen verhalen de ronde dat er coaches waren (en misschien wel zijn) die straf op de billen als disciplinaire mogelijkheid willen gebruiken en het instemmen daarmee door de zwemsters als voorwaarde stellen om mee te doen.
Zo is er een verhaal over een zwemteam van een kleine Universiteit in het zuiden van Amerika, waar dit zo gebeurde.
Het zwemteam was behoorlijk succesvol en won veel wedstrijden.
De coach had inderdaad de naam streng te zijn. Als een zwemster zich opgaf
volgde er een persoonlijk gesprek met de coach, waarin die uitlegde hoe het werkte en hoe de regels waren. Het kwam er kort op neer dat de trainingen verplicht waren en dat er met volle inzet meegedaan moest worden.
Als de coach de indruk had dat de inzet niet optimaal was of, bij te laat komen of bij afwezigheid zonder akkoord vooraf, volgde er altijd een lijfstraf. De consequentie is dan altijd de paddle op de billen.
Uiteraard was er alle begrip als de zwemster dat niet wilde, maar dan was het ook niet mogelijk om lid van het team te worden.
Omdat de studenten meerderjarig waren, moesten ze vooraf expliciete toestemming geven voor deze aanpak. En dat deden ze ook.
Om tijdens het zwemmen zelf in te kunnen grijpen maakte de coach ook gebruik van een rietje. Dat rietje hing aan een haakje aan de muur in het zwembad. Als hij vond dat een meisje laks aan het zwemmen was en zich niet volledig inzette, moest ze in de eerste baan zwemmen. Indien nodig kon de coach met het rietje de zwemster in het water een fler op haar billen geven.
Kennelijk waren er toch veel zwemsters bereid om hiermee in te stemmen, met ook voor hen zelf zeer bevredigende resultaten. Van tijd tot tijd pijnlijke billen is kennelijk niet zo problematisch als je daar genoeg voor terug krijgt, zoals persoonlijke groei, mooie resultaten en het genoegen lid te zijn van een hecht team.
Het doet behoorlijk zeer op je natte kont
Op natte billen doet spanking extra zeer.
Ook Engelse coaches hadden de reputatie dat ze de meisjes die door hen getraind werden op hun billen gaven.
Een 19-jarige nationaal kampioene kreeg hierover een vraag in een interview van een toonaangevende krant in Yorkshire. Ze was wel een beetje in verlegenheid gebracht.
“Oh well, sometimes you get a few slaps on the buttocks when you make a mess of things. But it’s no big deal.”
"Ach, soms krijg je een paar klappen op je billen als je er een zootje van maakt. Maar het stelt niet zoveel voor."
Een teamgenote was mededeelzamer:
“We have to get out of the pool and bend over. Then you get six firm slaps on your buttocks. That hurts pretty bad on a wet ass.”
"We moeten uit het zwembad komen en krom staan. Dan krijgt je zes keer een stevige klap op je billen. Dat doet behoorlijk zeer op je natte kont."
Het interview was ook helemaal niet aanleiding voor een schandaal. Om de top te bereiken moet je je inspannen. Dat je onderweg dan eens een paar klappen op je billen krijgt vond men helemaal niet vreemd.
Het artikel ging over zwemsters op het nationale topniveau. Het interview stond in een toonaangevende krant. Het waren meiden die zonder verwijt en feitelijk vertelden dat ze soms straf op hun billen kregen als ze dat verdiend hadden.
Maar zeker in het verleden zal er ook tijdens reguliere zwemlessen heel wat keer billenkoek zijn gegeven, waarbij degene die het kreeg ontdekte dat het op natte billen extra veel pijn doet.
Ook in Nederland kennen we ervaringen van vrouwen die, toen ze jong waren, soms van de zwemjuf een paar klappen op hun billen kregen omdat ze tijdens de zwemles niet goed opletten.
Zelfregulering in het Australische zwemteam
In sommige teams krijgen leden die niet goed presteren een hard pak op hun billen.
Er wordt gezegd dat een aantal jaren geleden het nationale Australische zwemteam zelf ervoor gekozen heeft om de discipline aan te scherpen.
Ze kwamen zelf tot de overtuiging dat ze wedstrijden verloren die ze hadden moeten winnen.
Daarom hadden ze afgesproken dat als het team van mening was dat een teamlid niet optimaal haar best had gedaan, ze een pak op haar billen moest krijgen van een ander teamlid.
Het kwam erop neer dat degenen die bij een wedstrijd of een training goed presteerden, de teamgenoten die het minder gedaan hadden een goed pak op de blote billen gaven. Dat ging bepaald niet zachtzinnig.
Voor alle teamleden was dit een extra stimulans om extreem goed te presteren.
Ook op andere manieren was er in dit zwemteam veel aandacht aan de billen gegeven. Bij een aantal meiden, waaronder Libby Lenton, werd geconstateerd dat er juist veel te verbeteren viel in de kracht van de beenslag. Door een aangepast Pilates en gymnastiek programma werden met name de bilspieren versterkt.
Dezelfde Libby Lenton heeft behoorlijk vaak van haar teamgenotes op haar blote billen gekregen. Het heeft er allemaal toe geleid dat dezelfde Libby Lenton o.a. de bronzen medaille won op de Olympische Spelen van 2004.
Deze zelfregulering met billenkoek als straf heeft er wel toe geleid dat het Australische zwemteam in die periode buitengewoon veel successen heeft laten zien en wereldrecords heeft gebroken. De meiden waren in de media altijd vol lof over het feit dat ze deel mochten uitmaken van het team.
De 'big sister' bij het Australische schoonspringen
Australische schoonspringsters kregen van hun oudere teamgenoten op hun blote billen.
Ook binnen het nationale Australische schoonspringteam was het een paar jaar geleden gebruikelijk dat de meiden elkaar met een pak op de billen motiveerden of corrigeerden. Dit gaat dan over de periode 1996 tot 2006.
Aan nieuwkomers in het team werd een ‘big sister’ toegewezen, die de nieuwkomer moest begeleiden en helpen.
Daarnaast was het gewoonte dat als er meisjes in het team bijgestuurd of gecorrigeerd moesten worden dat dit door het oudste teamlid. Dat gebeurde in de kleedkamer. Als team hadden ze afgesproken dat het echt effect moest hebben. Het moest dus op dezelfde manier die die meeste meisjes van vroeger thuis kenden. Samen spraken ze af dat in hun team billenkoek op de blote billen de norm was
Als er een nieuwkomer in het team was, zorgen ze ervoor dat eerst een ander teamlid op haar billen ging krijgen. De nieuwkomer kon het dan eerst van een afstand observeren.
Na een training, in de kleedkamer, constateerde het team dat een teamlid beneden de maat had gepresteerd had. Dat teamlid werd daarop aangesproken, maar ze kon geen overtuigende verklaring geven. De mededeling was dan: "badpak uit, je gaat op je billen krijgen".
Het teamlid wist wat de bedoeling was, deed haar badpak uit en ging zonder protest over de knieën van het oudste teamlid liggen. Ze kreeg vervolgens een klinkend pak slaag op haar blote billen. Het resultaat was dat haar billen vuurrood waren en haar hoofd meestal ook. De rest van het team was zich aan het omkleden alsof er niks aan de hand was.
Achteraf werd aan de nieuwkomer die hierbij getuige was, gevraagd of dit een probleem was. Natuurlijk kon ze vertrekken als ze dit niet wilde, maar dit was wel de manier waarop dingen gingen in het team. Als ze teamlid wilde blijven, zou ze in het vervolg ook op haar blote billen krijgen als ze beneden haar niveau presteerde.
De al wat oudere schoonspringster Chantelle Newbery heeft de reputatie dat ze al heel wat keren een teamlid over de knie gehad heeft. De meisjes zeiden dat billenkoek van haar meer zeer deed dan dat ze ooit van hun moeder of vader hadden gekregen.
Waarschijnlijk hebben alle zwemsters van die lichting wel één of meerdere keren op hun billen gehad. Vooral schoonspringster Loudy Tourky en haar synchro partner Rebecca Gilmore spanden hierbij de kroon. Ze kregen gedurende meerdere perioden regelmatig op hun blote billen. Iedere training opnieuw en allebei. Vaak waren er meerdere trainingen per week.
Ook bij het schoonspringen werden in die periode uitstekende sportprestaties behaald.