Ballet en dans met charme en discipline
Met discipline bereik je meer, ook bij ballet.
Ballet en dans gaat om plezier. Als je serieus ambitie hebt, moet je je ook serieus inzetten. Dan is het logisch dat je straf krijgt als je dat verdient.
In het denken over lesgeven in ballet en dans is er veel veranderd. Het
gaat nu vooral om plezier, en daar is uiteraard helemaal niets op tegen.
Vaak leidt dat ertoe dat het dansgezelschap slechts een beperkt
repertoire kan uitvoeren. Het is tegenwoordig vaak zo dat zodra een
leerlinge iets niet wil, de discussie beëindigt is en het ook niet
gebeurt. Het resultaat is dat het technisch eindniveau dat groepen
bereiken vaak erg beperkt is.
Er zijn ook ballet- en dansscholen die discipline centraler stellen.
De reden is dat je met meer discipline meer resultaat bereikt. Daardoor neemt het plezier ook weer toe.
Een andere reden is dat de wereld van kunst, ballet en dans competitief is. Als je serieus wat wilt bereiken, moet je je ook serieus inzetten. Alleen de beste komt boven drijven. Als je kiest voor een structuur met meer discipline, is het ook logisch dat je aangesproken wordt op je houding en je inzet.
Overleg met de ouders over de disciplinaire maatregelen
Ballet en billenkoek past goed bij meisjes.
In het algemeen is opvoeding de verantwoordelijkheid van de ouders.
In onderling overleg kunnen ouders met docenten, coaches of ouders van vriendjes en vriendinnetjes afspraken maken over hoe om te gaat met bepaalde situaties. Zeker in het (recente) verleden was dit heel gebruikelijk om te doen.
Als de leerlingen jonger zijn, ligt het voor de hand dat ook de ouders
aangesproken worden op het gedrag van de leerlingen. Het was een belangrijk en voor de hand liggend gespreksonderwerp.
Zeker in het verleden vonden veel dansdocenten het belangrijk dat ze
hier een taak vervullen. Ze wilden grenzen stellen waar dat nodig was.
Indien leerlingen deze grenzen leerlingen toch overschrijden ligt het
voor de hand dat er straffen volgden. Welke straf dat moet zijn hangt
van veel zaken af. Het ging er ook om wat men normaal en sociaal acceptabel vond. Welk gedrag wel of niet getolereerd werd en welke correctie of maatregel dan volgde.
Tot recentelijk lag het daarbij voor de hand gedrag van meisjes die willens en wetens een grens overschreden, niet te accepteren. Net zo voor de hand liggend was de straf die daarbij het beste paste. Dat was billenkoek.
Bij oudere leerlingen, ligt het ook voor de hand om ze in hogere mate aan te spreken op hun eigen gedrag en hen te confronteren met de gevolgen daarvan.
Zeker als er al een historische band tussen dansdocent en leerlinge is waarbij de leerlinge al vaker door de docent gestraft is, is het logisch dat dit ook gebeurt als de leerlinge ouder wordt. De meisjes zijn er al aan gewend dat ze van de dansdocent op hun billen kunnen krijgen.
De verwachtingen bleven hetzelfde of werden misschien wel hoger naarmate de meisjes ouder worden.
Er vond dat er niks op tegen was om duidelijke regels te hanteren en dat gold zeker voor danslessen. Net zo logisch was dat meisjes die dat verdienden op hun billen kregen. Als billenkoek een onderdeel was van de cultuur, gebeurde dat ook. Voorbeelden zijn dan vooral Amerika, Engeland, Rusland, Oost-Europese landen en Aziatische landen als Korea, Thailand, Japan en China.
Ook bij volwassen balletmeisjes past billenkoek prima
Ook bij volwassen balletmeisjes past billenkoek prima.
Als meiden 18 jaar en ouder zijn, kunnen ze zelf kiezen om met deze regels in te stemmen.
Als het van te voren duidelijk is wat de consequentie is van bepaald gedrag is het logisch dat deze consequentie ook uitgevoerd wordt als het gedrag zich voordoet. Dat wordt ook verwacht.
Gebaseerd op traditie en ervaring is de consequentie van een goed pak op de billen uitermate werkzaam. Het past ook heel goed bij de atmosfeer bij ballet.
Als het op presteren aankomt, is het helemaal niet zo’n raar idee dat het gedrag van danseressen beïnvloedt wordt door de wetenschap en de acceptatie dat een gevoelig pak op de billen een ‘zeer’ reële mogelijkheid is. Meer inspanning leidt nou eenmaal tot meer resultaat.
Zeker klassiek geschoolde balletleraressen vinden dat eigenwijze en kattige ballerina’s die nog veel moeten leren prima een pak billenkoek kunnen gebruiken. Daar hebben ze ook helemaal gelijk in.
Bolshoi
In het Bolshoi werd de rotting gebruikt.
Er waren tijden dat er voor danseressen helemaal niets te kiezen was. Bijvoorbeeld in Rusland onder de tsaren.
Het Bolshoi is een historisch theater in Moskou. Het Bolshoi Ballet is één van de oudste en grootste balletgezelschappen in de wereld. Een onderdeel daarvan is de Bolshoi Ballet Academy, ook wel bekend als de Staatsacademie voor Choreografie van Moskou.
Deze academie is oorspronkelijk begonnen als een weeshuis in 1763. Ballet vooral bedoeld ter ontspanning voor de keizer en de hofhouding. Het was een periode waarin de eigen mening van de danseressen niet zo belangrijk was. De danseressen woonden vaak op de academie en sliepen op slaapzalen. Absolute discipline en gehoorzaamheid werd verwacht en was noodzakelijk.
Straf werd met een rotting gegeven en bestond uit 25, 50 of 100 slagen op de blote billen. De dansklasjes bestonden 12 danseressen. De danseressen moesten vaak naakt oefenen. Soms hadden ze een potlood in hun anus, zodat de juiste houding van rug en heupen beter gecontroleerd konden worden.
Na de revolutie van 1917 veranderde er veel. Ballet was aanvankelijk verdacht vanwege zijn geschiedenis. Het was ook de periode waarin Agrippina Vaganova haar Vaganova methodiek ontwikkelde, die veel individueler en zachter was en aansloot bij de vaardigheden en ontwikkeling van de danseres.
Discipline en offers
Een draai om hun oren of straf op de billen kwamen ook in moderne dansgezelschappen voor.
Ook in modernere tijden worden er verhalen verteld en op forums
geplaatst over artistiek leiders en directeuren van dansgezelschappen
die er geen misverstand over laten bestaan over wie er de baas is.
Meestal wordt het vroegtijdig duidelijk hoe de vork in de steel zit
en wordt de betreffende danseres voor de keuze gesteld: blijven en
accepteren of weggaan. Blijven betekent dat de wil van de artistiek
leider absoluut wet is. De verwachtingen zijn hoog en de regels zijn
streng. Als danseres kun je maar beter stipt gehoorzaam zijn. De leider
heeft soms de overtuiging dat hij het vanzelfsprekende recht heeft om
een danseres die in zijn ogen gecorrigeerd moet worden, om welke reden dan ook, een draai om de oren of een pak op de billen te geven.
Voor danseressen geldt dat uitsluitend door een combinatie van het
noodzakelijke talent en de grote inspanning het mogelijk was om je te
onderscheiden en in aanmerking te komen voor de beste rollen.
Er zijn veel ook verhalen waaruit blijkt dat seksuele diensten hierbij belangrijk waren. We beseffen dat hierbij veel gevallen waren van seksueel misbruik, maar dat is niet het onderwerp van deze website. Het gaat ons om het toepassen van billenkoek als disciplinaire maatregel.
Dergelijke dansgezelschappen hadden ook een enorm kwaliteitsniveau. De artistiek leiders van dergelijke gezelschappen waren ook hoog aangeschreven. Sterke persoonlijkheden met gezag.
Voor de danseressen in kwestie was het natuurlijk altijd een mogelijkheid om weg te gaan omdat zo’n bejegening niet acceptabel gevonden wordt. Toch waren er ook veel danseressen die bleven, en vaak niet de slechtsten. Dat kan zijn omdat het aantrekkelijk was om bij een topgezelschap te werken. Daar hoort dan bij dat je soms een offers moet brengen. Of de meisjes vinden dat een dergelijke strenge bejegening wel past. Soms wel vervelend en pijnlijk, maar in het algemeen is zo’n aanpak door ambitieuze danseressen geaccepteerd of zelfs gewaardeerd.
Ballet als vorming
Billenkoek bij dansles was in het verleden helemaal niet vreemd.
Ballet kan met name voor meisjes beschouwd worden als een belangrijke vorming van de persoonlijkheid en het karakter.
Een extreem voorbeeld daarvan is enkele keren beschreven geweest op een forum, waarbij meerdere Amerikaanse meiden vertelden hoe ze tijdens danslessen er in het verleden aangepakt werden.
Hun danslerares maakte aan het begin aan de leerlingen en aan hun ouders duidelijk dat dansen discipline en inzet vereist. Van elke deelneemster werd verwacht dat ze zich optimaal inzette en op het niveau van haar kunnen presteerde, elke les opnieuw. Dat het verwachtingsniveau van het ene meisje anders als van een ander meisje deed niet ter zake. Waar het om ging was dat je op het maximum van je eigen kunnen inzette en presteerde.
Met deze insteek waren de ouders het meestal unaniem eens.
Dat meisjes niet automatisch hun best deden om op het maximum van hun kunnen te presteren vonden de ouders ook logisch. Om billenkoek te gebruiken zodat ze dit wel deden lag ook wel voor de hand. Om precies dezelfde reden werd billenkoek thuis en op school ook gebruikt.
De aanpak van deze dansleraressen om voor elkaar te krijgen dat de meisjes zich elke keer optimaal inzetten was dat aan het eind van ieder les het meisje dat naar het oordeel van de docent gedurende de les het minst naar haar kunnen had gepresteerd apart genomen. Dat meisje kreeg vervolgens te horen dat ze een volgende keer beter haar best moest doen. Dan ging ze over de knie en kreeg een klinkend pak op haar blote billen. Dat gebeurde zo dat alle andere meisjes die goed konden horen.
Er is altijd één meisje dat in de rangorde van voortreffelijke naar mindere prestatie en inzet, op de laatste plaats komt en daardoor kandidaat is om op haar billen te krijgen.
Soms gebeurde het dat de danslerares van mening was dat er meer meisjes mee moesten om op hun billen te krijgen. Het kwam ook voor dat de docente vond dat de hele dansklas straf had verdiend, wat dan ook gebeurde.
Deze handelswijze werd door de betreffende ouders geaccepteerd en ondersteund omdat ze merkten dat alle meisjes enorm gedreven waren om hun best te doen. Dat was precies de bedoeling. Bovendien vond met het vaak heel gezond dat een meisje op haar billen kreeg omdat ze niet haar best deed of niet goed luisterde.
Bij ballet moest je altijd je uiterste best doen
Leeftijd was onbelangrijk en billenkoek was de natuurlijke correctie en motivatie.
Deze dansleraressen waren heel uitgesproken in hun mening.
Ze vond dat kinderen moesten leren dat ze altijd hun best moest doen. Dat was bij ballet belangrijk, maar dat principe ging verder dan alleen de danslessen. Het waren in feite lessen die je leerde voor je hele leven.
De ouders van de kinderen waren het daar volledig daarmee eens.
Bij de jongere groepen werden de kinderen opgehaald door de moeders, die soms even moest wachten omdat hun dochter die keer straf kreeg.
Het lijkt merkwaardig maar deze aanpak paste volledig in het denken dat er van kinderen verwacht werd dat ze optimaal hun best deden en luisterden naar gezagsdragers.
Een pak op de billen was vervolgens de natuurlijke manier om straf te krijgen. Dat gebeurde thuis, op school, door de buren en nu dan op dansles.
En als er op school of bij de dansles billenkoek was gegeven, gebeurde dat meestal thuis nog een keer.
Bij oudere meisjes was discipline nog belangrijker
Vroeger was discipline in het ballet nog veel belangrijker dan het nu is.
De meiden vertelden dat deze handelswijze consequent werd gevolgd gedurende de gehele schooltijd. Leeftijd was onbelangrijk.
Het was eerder andersom. Voor oudere meisjes werd discipline steeds belangrijker. Het dansen werd serieuzer en minder speels.
De meisjes die ouder werden kwamen zelfstandig naar dansles en werden niet meer door je ouders gebracht.
Bij iedere les wisten de meiden dat altijd minimaal één van hen aan het eind een billenkoek zou krijgen.
Zeker bij oudere meiden was deelname aan de danslessen geheel vrijwillig. Kennelijk was de kans om billenkoek te krijgen voor die meiden geen reden om met danslessen te stoppen.
Het is onbekend of deze aanpak nog steeds voorkomt. Waarschijnlijk niet.
De verhalen komen uit Amerika en spelen zich af in de zuidelijke staten waar lijfstraf toen, maar ook nu nog, een normaal onderdeel van het dagelijks leven was.
Waarschijnlijk is het ook van belang dat het bij de gevallen waarin dit zo gebeurde om strenge en charismatische dansleraressen ging die hierover zeer uitgesproken ideeën hadden en ook hele goede resultaten bereikten.
Kennelijk werden ze bij de uitvoering van die ideeën met vanzelfsprekendheid door ouders en leerlingen gesteund. Zelfs door de oudere meiden, die door te stoppen met de danslessen de kans op billenkoek konden ontlopen.
Dansen als sport
Ballet is topsport en vormt je persoonlijkheid.
Op veel scholen, zeker in Amerika, wordt dans ook als sport gezien. Een leuke sport, waarbij samenwerking heel belangrijk is.
Dansen kan een gevoel van trots versterken, zeker als je niet moeders mooiste bent. Op het moment dat je op het toneel staat en samen met je team een spetterende dans neerzet, groei je.
Sierlijkheid, gratie en houding zijn belangrijke voordelen van dans. Het hoofd en het lijf goed op elkaar afgestemd. Dansoefeningen doen een appél op veel spieren die vaak niet gebruikt worden. Ook atleten in andere sporten bereiken betere resultaten als ze naast hun eigen sport ook aan dans doen.
Discipline is ook belangrijk bij dans en ballet. Bij de jongste kinderen telt dit niet zo maar als je ouder wordt wel.
Het gaat dan niet om een strenge oudere dame die met een zware stok de maat slaat.
Discipline omvat de juiste houding, zowel lichamelijk als psychisch, oefenen, leren, oefenen, respect en oefenen. Hoe langer je aan dans doet, des te meer respect je hebt voor jezelf en anderen.
Dans is een actieve en erkende sport die een totale bijdrage levert aan de vorming van je persoonlijkheid.
Dansgroepen op High Schools met lijfstraf
Amerikaanse High Schools waar de meiden op hun billen krijgen, hebben vaak succesvolle dansgroepen.
Het is opmerkelijk dat de High Schools in Amerika die lijfstraf op de billen het meeste toepassen ook zeer succesvolle dansgroepen hebben.
In de zuidelijke staten van Amerika zijn er nog steeds veel High Schools waar de paddle gebruikt wordt om studenten straf op hun billen te geven. Tegenwoordig is dat veel minder dan vroeger en het gebruik neemt nog steeds af.
Lijfstraf bestaat dan uit ‘spanking’ of ‘paddling’. Als je de regels overtreden hebt krijg je met de hand of een houten plank (de paddle) een hard pak op je billen. Dat geldt voor jongens en meisjes, tot en met de laatste klas van de High School, dus tot je 17 of 18 jaar oud bent.
Het schoolhandboek en de gedragsregels (code of conduct) staan vaak op internet vermeld. Als een leerling op deze manier officieel wordt gestraft, wordt dit ook officieel vastgelegd. Als er terloops wordt gestraft, zal dat niet altijd het geval zijn. Een sportcoach die de paddle gebruikt, houdt daar bijna nooit een uitgebreide administratie van bij.
Er zijn officiële statistieken gepubliceerd waarin per school vastgelegd is hoe vaak lijfstraf gebruik wordt.
Het is dan opvallend dat tussen de High Schools waarbij het vaakst een pak op de billen als straf gegeven wordt, veel zeer succesvolle dansgroepen actief zijn met veel deelneemsters.
Tot de hoogste klas straf op de billen
Soms is lijfstraf op de billen volkomen normaal.
In sommige gebieden van Amerika is lijfstraf op de billen nog volkomen normaal en ingeburgerd. Op de High School is het dan ook helemaal niet vreemd om tot in de hoogste klas straf op de billen te krijgen.
Hoewel het dan op de website van de High School niet vermeld staat dat je bij het dansen op je billen krijgt, ligt het wel voor de hand.
Soms is er een ‘athletic handbook’ waarin duidelijk vermeld wordt dat de coach gebruik kan maken van ‘corporal punishment’, oftewel een pak op de billen zal geven. Ook staat vaak in het schoolhandboek vermeld dat bij buitenschoolse activiteiten de schoolregels extra streng toegepast zullen worden.
Het is dan te verwachten dat de coach bij een stel levenslustige en rumoerige meiden van tijd tot tijd de orde zal handhaven door één of meerdere meiden met de paddle te geven.
De beste manier om meiden hun gedrag te laten veranderen is het door het op hun billen te laten voelen.
Kennelijk is een strenge aanpak met het gebruik van een stevig pak op de billen gunstig voor meiden die aan ballet en dans doen. In situaties waarin dit een normaal onderdeel is van danstraining kiezen veel meisjes hiervoor. Ze hadden ook eenvoudig voor iets anders kunnen kiezen, waarbij ze niet op hun billen hadden gekregen.
Dat het voor de hand ligt om meisjes die aan ballet en dans doen correctie en straf op hun billen te geven is een lang bestaand gegeven. Ballet is typisch iets dat bij meisjes past. Het past op dezelfde manier bij meisjes dat ze op hun blote billen krijgen voor ondeugendheid, ongehoorzaamheid of kattigheid.
Er zijn ook overigens veel nostalgische plaatjes bekend waar juist balletmeisjes van hun lerares met een martinet op hun blote billen krijgen.